Podstawowym celem badania słuchu jest ocena funkcjonowania narządu słuchu. Jeśli stwierdzony zostanie niedosłuch, należy określić miejsce, stopień i czas uszkodzenia. Na tej podstawie, w zależności od rodzaju nieprawidłowości, można ustalić możliwość działania, leczenia i rehabilitacji.
Badania słuchu dzielimy na subiektywne i obiektywne. Metody subiektywnymi to wszystkie badania, które wymagają czynnego udziału pacjenta. W poradni wykonujemy badania: audiometrię tonalną, audiometrię mowy. Metody obiektywne to badania, które przeprowadzamy bez czynnego udziału pacjenta. Są to: audiometria impedancyjna, otoemisje akustyczne, słuchowe potencjały wywołane. W poradni wykonujemy badanie audiometrii impedancyjnej.
- Audiometria tonalna to badanie służące do oceny słyszenia częstotliwości od 125 Hz do 8kHz. Jest badaniem, w którym pacjent przebywa w wyciszonej kabinie, ze słuchawkami na uszach, przez które podawane są dźwięki. Pacjent ma za zadanie zareagować – przyciśnięciem przycisku, podniesieniem ręki, jeżeli go usłyszy. Wynik nazywamy audiogramem.
- Audiometria mowy to badanie bardzo podobne do badania audiometrii tonalnej, jednak zamiast dźwięków, podawane są słowa jednosylabowe.
- Audiometria impedancyjna składa się z tympanometrii oraz pomiaru odruchu z mięśnia strzemiączkowego. Tympanometria to badanie obiektywne. Pozwala na ocenę funkcjonowania błony bębenkowej w odpowiedzi na dźwięk 226 Hz. Jej wynik, daje informacje o stanie ucha środkowego. Jest to badanie szczególnie ważne u dzieci. Pomiar odruchu z mięśnia strzemiączkowego jest sprawdzeniem czy ucho wewnętrze jest skutecznie chronione przed dźwiękami o dużym natężeniu, czyli czy mięsień strzemiączkowy działa prawidłowo.
W każdym przypadku podejrzenia diagnozy niedosłuchu lub głuchoty konieczny jest kontakt z laryngologiem dziecięcym. Badanie słuchu rozpoczyna się od zebrania wywiadu oraz wykonania otoskopii. Najważniejsze informacje o słuchu pacjenta powinny umożliwić ustalenie postępowania diagnostycznego – dobór badań słuchu, a także możliwości wdrożenia leczenia lub rehabilitacji, jak również konsultacji z innymi specjalistami. Ustalenie etiologii, lokalizacji i stopnia wady słuchu wymaga wielospecjalistycznych działań zespołu i indywidualnego podejścia do każdego pacjenta.
W wielu przypadkach wadzie słuchu towarzyszą inne uszkodzenia centralnego układu nerwowego lub zespoły wad wrodzonych. Niezbędna jest wówczas ścisła współpraca ze specjalistów wielu dziedzin medycyny jak np.: neurolog, okulista, genetyk, pediatra, psychiatra itp.
Czynniki ryzyka uszkodzenia słuchu:
- Wada słuchu w rodzinie,
- Wada wrodzona głowy i szyi,
- Infekcja z grupy TORCHS,
- Wcześniactwo,
- Niska masa urodzeniowa,
- Żółtaczka wymagająca transfuzji wymiennej,
- Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,
- Intensywna terapia 7 dni,
- Mechaniczna wentylacja >5 dni,
- Leki ototoksyczne,
- Zespół wad wrodzonych skojarzony z niedosłuchem.
Szczególnego monitorowania wymagają dzieci z:
- CAPD lub desynchronią w drodze słuchowej
- zwężeniem przewodów słuchowych zewnętrznych
- zniekształconymi małżowinami usznymi
- nawracającymi wysiękowymi zapaleniami ucha środkowego (okresowo podwyższony próg słyszenia)
- postępującym niedosłuchem
- współistniejącymi innymi wadami i schorzeniami
- utrudnionym kontaktem.